Telo ima preko 200 kostiju, nekoliko biliona mikroba i oko 37 biliona ćelija. Nakon smrti, telo postepeno propada, a nekim organima su potrebne godine da se potpuno raspadnu.

Između drugog i četvrtog dana smrti, mikrobi su već svuda. Proizvode toksične gasove kao što su amonijak i vodonik-sulfid, koji se šire i uzrokuju nadutost i smrad tela. Počinju da propadaju organi čije funkcionisanje je zavisilo od kiseonika. Jedan od tih organa je mozak. Ćelije koje čine telo sadrže 70 posto vode koju oslobađaju kada im nestane kiseonika i kada krenu da odumiru. Zbog toga se na dnu kovčega može naći voda ubrzo nakon što osoba umre.

Nekoliko sati nakon smrti započinje i proces odumiranja u crevima. Budući da imuni sistem više ne može da zadrži bilione gladnih mikroba, koji obično pomažu u varenju hrane, oni pobegnu. Napuštaju donji deo creva kroz tkivo i u roku od nekoliko sati dolaze do jetre i žučne kese koja sadrži žuto-zelenu žuč, koja služi za razgradnju masti koju čovek unosi dok je živ. Kada mikrobi pojedu te organe, žuč počine da preplavljuje telo i boji ga svojom bojom.

Nakon 3 do 4 meseca, ta žuta boja se pretvara u braon-crnu nijansu jer dolazi do propadanja krvnih sudova, pa tako gvožđe koje je u njima počne da oksidira. Gotovo istovremeno molekulrane strukture koje drže ćelije na okupu, počinju da se odvajaju i tkivo počinje da se pretvara u vodenu kašu.

Nakon malo više od godinu dana, kisele telesne tečnosti i toksini počinju da razgrađuju pamučna odela na mrtvom telu. Zatim sledi period kada nema drastičnih promena, ali nakon deset godina u okruženju sa dovoljno vlage i niskim sadržajem kiseonika, nastaje hemijska reakcija koja masnoću na butinama i zadnjici pretvara u supstancu sličnu sapunu. Ta supstanca se naziva mrtvački ili grobni vosak.

Čovekovo mrtvo telo se može prirodno mumificirati

Sa druge strane, ako se telo nalazi u okolini gde nema puno vlage, može doći do mumifikacije. Dakle, čovekovo mrtvo telo može se prirodno pretvoriti u mumiju. Dok voda isparava kroz tanku kožu na ušima, nosu i kapcima, to dovodi do njihovog isušivanja i pridobijanja crne boje – upravo to je postupak mumifikacije.

Približno 50 godina nakon smrti, tkivo preminule osobe polako nestaje, a ostaje samo mumificirana koža. U sledećih 30 godina će se i ona raspasti tako da će nakon 80 godina u grobu ostati samo kosti.

Nakon 100 godina od smrti, kolagen u kostima je značajno opao, stoga počinje i propadanje kostiju. One tada čine krhku mineralnu supstancu koja se u zadnjoj fazi razgranje pretvara u prah.

Zanimljiva činjenica je da samo jedan deo tela ostaje netaknut – zubi. Kako piše Biznis insajder, zubi se ne mogu raspasti. U kovčegu pored njih mogu ostati još najlonski delovi garderobe, koji se ne mogu razgraditi, kao i grobni vosak.